Here’s the letter translated into polite and natural Thai, written in a way that a 13-year-old student would express himself. Tawan can copy this by hand to submit to his teachers.
วันที่: [วัน/เดือน/ปี]
ถึง: ครูและผู้บริหารโรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 36 จ.ภูเก็ต
เรื่อง: ขออนุญาตไปอยู่กับคุณพ่อในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์
เรียน ครูและผู้บริหารโรงเรียน
ผมชื่อ ธาวัน [นามสกุล] อายุ 13 ปี นักเรียนชั้น [ระดับชั้น] ของโรงเรียนฯ
ตั้งแต่อายุ 3 ขวบ ผมอยู่กับคุณยายและคุณพ่อ (คุณแอนดี้ เบคเกอร์) ซึ่งดูแลผมมาเป็นเวลา 10 ปี คุณพ่อสอนภาษาอังกฤษและภาษาเยอรมันให้ผม และช่วยผมเรียนโฮมสคูล ผมผ่านการประเมินทุกปีและพัฒนาทักษะดนตรี (เปียโนและเบส) อย่างสม่ำเสมอ
แต่หลังจากวันที่ 4 พฤศจิกายน 2567 ทุกอย่างเปลี่ยนไป ผมถูกย้ายไปอยู่ที่อื่นและปัจจุบันมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ ผมคิดถึงคุณพ่อมาก และอยากไปอยู่กับท่านในช่วงวันหยุดเพื่อ:
ผมขออนุญาตไปอยู่กับคุณพ่อในช่วง วันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เพื่อ:
✓ ซ้อมดนตรี (โรงเรียนไม่มีเครื่องดนตรีเหล่านี้)
✓ พบครอบครัวและรู้สึกมีความสุข
✓ รักษาทักษะสำหรับอนาคต
แม้ผมเข้าใจกฎของโรงเรียน แต่การห้ามพบครอบครัวและฝึกดนตรีส่งผลเสียต่อพัฒนาการของผม
จึงเรียนมาเพื่อโปรดพิจารณาอนุญาตให้ผมไปอยู่กับคุณพ่อในช่วงวันหยุดด้วยครับ
ขอขอบคุณมากครับ
นักเรียน: ธาวัน [นามสกุล]
ชั้น [ระดับชั้น]
Language Adjustments:
Cultural Nuances:
Next Steps if Denied:
Would you like a shorter version if Tawan needs to write it quickly during school hours? Or should we keep it as is for maximum impact?